Cumanız mübarek olsun aziz kardeşlerim.

Bir gün Peygamber Efendimiz (s.a.s.) Hz Ayşe validemizi, Safiye validemizin boyunun kısa olduğunu rencide eder mahiyette söylediği için çok üzüldü ve Hz. Ayşe validemizi şöyle ikaz etti: “Ey Ayşe, sen öyle bir söz söyledin ki o söz denize karışsaydı denizin suyunu bile kirletirdi” bu hadis-i şeriften ve biraz önce okumuş olduğum ayet-i kerimeden fark ediyoruz ki gıybet, İslam’ın reddettiği, yasakladığı en önemli davranış bozukluklarından birisidir. Gıybet, bir kardeşimizi hoş karşılamadığı şeylerle anlaktır. Gıybet, yokluğunda onun onur ve haysiyetini zedelemektir, kul hakkına girmektir. Güven ve samimiyete, huzur ve muhabbete, birlik ve beraberliğe, hasılı kardeşliğe saplanan bir hançerdir gıybet. İnsanlıkla bağdaşmayan, mümine yakışmayan, bireyi ve toplumu sarsan çirkin bir tutum, bir davranıştır gıybet ve dedikodu.

Kıymetli Kardeşlerim,

Bu yüzden Yüce Rabbimiz Kur’an-ı Kerim’de gıybeti reddederek müminlerin, Müslümanların gıybet yapmasının çok kötü bir tutum ve davranış olduğunu belirterek şöyle buyurmaktadır. “Ey iman edenler, zannın çoğundan sakınınız çünkü öyle zanlar vardır ki günahtır. Birbirinizin özelini araştırmayın, birbirinizin dedikodusunu, gıybetini yapmayın. Biriniz ölmüş bir kardeşinin eti yemekten hiç hoşlanır mı? Bundan tiksindiniz değil mi? O halde Allah’a karşı gelmekten sakının. Şüphesiz Allah tövbeyi çok kabul edendir, çok merhametlidir”

Kardeşlerim,

Bizler birbirine iman kardeşliğiyle bağlı müminleriz. Bu kardeşlik bir binanın birbirine kenetlenmiş yapı taşları gibi sapasağlam bir kardeşliktir. Bu kardeşlikte kardeşler birbirine emanettir. Kardeşimizin canı, bizim canımızdır. Onun onur ve haysiyeti bizim onur ve haysiyetimizdir. Birbirimizi en ufak bir ima ile dahi incitmemek bu kardeşliğin bir gereğidir. Gönül erlerinden birinin şu sözü bu gerçeği ne kadar da veciz bir şekildi ifade etmektedir: “Sakın incitme bir canı yıkarsın arşı rahmanı”

Kardeşlerim,

Günlük hayatımızda zihinlerimiz türlü haberlerle yorgun düşürülmektedir, kulaklarımız arzu edilen, edilmeyen nice sözler işitmektedir. Özellikle kitle iletişim araçları ve sosyal medyada çoğu zaman dedikodu, yalan, iftira gibi çirkin sözler ilgi ve merak uyandıracak şekilde sunulabilmektedir. Zaman zaman sorumsuzca ve şuursuzca yayınlanan asılsız haber ve yorumlar da insanların onur ve haysiyetleri hedef alınabilmektedir. Oysa Peygamber Efendimiz (s.a.s), Müslümanı elinden ve dilinden emin olunan kimse olarak tanımlamaktadır. “Müslüman o kimsedir ki insanların ve diğer Müslümanların elinden ve dilinden güvende olduğu kimsedir” buyurmaktadır.

Kardeşlerim,

Resulü Ekrem (s.a.s.) şu hadisiyle gıybet, dedikodu, suizan ve özel hadleri araştırma gibi mümine yakışmayan durumlardan uzak durmamızı hepimize, bütün Müslümanlara tavsiye etmiştir. “Birbirinizin gıybetini yapmayınız, gizli hallerinizi araştırmayınız, çünkü her kim insanların gizli hallerini araştırırsa Allah’ta onun gizli hallerini araştırır ve neticede onu evinde bile rezil eder” Yine Peygamber Efendimiz (s.a.s.) buyurmaktadır ki, Allah’a ve ahiret gününe iman eden kimse ya hayır konuşsun ya da sussun.

Kardeşlerim,

Her duyduğunu söylemesinin kişiye günah olarak yeteceğini de yine sevgili Peygamber Efendimiz (s.a.s.) buyurmaktadır. Hey hat, gelin görün ki bugün bir sektör haline gelen yalan, iftira, gıybet ve dedikodu ile kimilerince algı operasyonları yürütülmektedir. Bu tür olumsuzluklarla birey ve toplumun huzur ve sükunetine büyük zararlar verilmektedir.

Kardeşlerim,

Dilimiz fitne ve fesat için değil, her daim güven ve itimat, huzur ve sükunet için dönsün. Sözlerimiz gıybet ve dedikodu iftira ve yalan için değil, sadakat ve doğruluk için dökülsün. Kelamımız kin, nefret ve düşmanlığa değil, ülfet, muhabbet ve kardeşliğe vesile olsun. Unutmayalım ki, o büyük gün ebedi nimetlere kavuşacak olanlar zihnine, gönlüne, diline, eline, hasılı bütün bedenine sahip çıkan ve hayata mümince bakanlar olacaktır.

Hutbemizi Peygamber Efendimiz (s.a.s) şu duasıyla bitirmek istiyorum: Allah’ım kulağımın, gözümün ve dilimin şerrinden kalbimin kötülüğünden sana sığınırım.